Haven van Horta, Faial

19 mei 2018

Gistermorgen de haven van Horta binnengelopen, op weg hier naar toe enkele snelle ribs met whalewatchers tegengekomen, maar wij hebben onderweg geen walvis gezien.

De laatste paar mijlen gaan we full speed, 23 knopen, dat is nodig om beide turbo’s door te blazen.

Die worden met de door ons gevaren kruissnelheid van ongeveer 8 knopen niet gebruikt.

Is ook niet aan te raden, op topsnelheid verbruiken beide motoren 220 liter per uur.

We komen tegelijk met een aantal zeilschepen binnen, de meesten, net als wij, komend uit westelijke richting, Bermuda. Key West, St.Maarten.

Gezien de drukte is het even wachten voor we kunnen inklaren bij alle autoriteiten, het is de eerste Port of Entry voor de Europese unie.

Niet erg want we trekken veel aandacht tussen al die zeilschepen.

Leonardo, een jaar of veertien, met zijn vader zijn er als eersten bij om bij het aanleggen te helpen.

Volgens zijn vader is hij gek van alles wat vaart. Hij had ons al aan zien komen op de AIS.

We geven hem een mooie kleurenbrochure van de Four Seasons, en als hij ook nog even op de kapiteinsstoel mag zitten is zijn dag compleet.

 

Het is intussen onze tijd om in te klaren in het havenkantoor.

We moeten ons melden bij achtereenvolgens vier kantoortjes die twee aan twee tegenover elkaar liggen.

Allereerst bij de havenmeester, die ons een ligplaats toewijst, vervolgens met de door hem ingevulde papieren naar de tegenover hem kantoorhoudende maritieme politie, dan met dezelfde papieren naar de douane en dan tenslotte voor de laatste stempels naar de maritieme autoriteit waar we twee euro belasting moeten betalen voor de vuurtoren.

Ons wordt op het hart gedrukt het betalingsbewijs goed te bewaren want het is een half jaar geldig, ook in de andere havens in de Azoren.

Dat is een mooie meevaller, je zou er blij van worden.

Van die blijdschap is niets meer over als ik het havenkantoor uitwandel en mijn blik valt op een dramatisch bericht op het prikbord.

Twee zeer ervaren Italiaanse oceaanzeilers, 53 en 30 jaar oud, beiden geboren op zee zoals ik lees, worden sinds twee mei vermist toen ze met hun zeilboot Bright op weg waren van Horta naar Gibraltar.

Tussen Ponto Delgada op San Miguel, onze volgende haven, en Gibraltar is op die dag bij daglicht een kort durend noodsignaal uitgezonden door hun EPIRB (noodbaken).

De precieze lokatie is nog wel doorgegeven maar daarna is er niets meer van hun vernomen.

Op verzoek van de wanhopige familie is na een lange zoektocht door de Italiaanse Marine, de Portugezen hadden het na drie dagen opgegeven, het wrak en enkele vesten gevonden, maar van de mannen geen enkel spoor.

Daar word je toch wel even stil van.

 

Na onze ligplaats gevonden te hebben gaan we de wal op om Horta te verkennen.

Horta is het knooppunt voor intercontinentale telecommunicatie en overzeese kabels maar ook voor zeilers die hier een stop maken bij de oversteek van de Atlantische Oceaan.

Ooit ook het centrum voor de walvisjacht maar dat is verleden tijd, nu komen toeristen hier om ze te spotten.

 

Horta is bekend om twee andere fenomenen, ten eerste de schilderingen op de kademuren als teken dat je er als zeiler geweest bent.

Vergt wel enige creativiteit om nog op te vallen want er zijn er in de loop van de tientallen jaren duizenden gemaakt.

Wij beginnen er niet aan, bovendien zijn wij geen zeilers.

De andere bezienswaardigheid is Peter’s Sport Café, een authentieke zeilerskroeg waar je geweest moet zijn om er over te kunnen praten. Hier hangen inmiddels duizenden vaantjes, wimpels en schildjes van alle zeilschepen die Horta hebben aangedaan.

Als motorboot zijn wij een beetje een vreemde eend in de bijt tussen alle zeilboten maar des te leuker voor de huidige eigenaar van Café Sport, de kleinzoon van de oprichter, want hij ging graag met ons op de foto toen wij hem het vaantje van No Limit Ships overhandigden met een paar Hollandse klompjes, die had hij nog niet !

 

Ons plan om het eiland Pico te bezichtigen, dat recht tegenover Horta ligt, gaat niet door, het lag voortdurend in de wolken, het weer was sowieso niet denderend, een Hollandse grauwheid was ons deel zodat wij, mede gezien de verslechterende weersvooruitzichten besluiten we om eerder te vertrekken naar Ponta Delgada op Sao Miguel.

Daarover meer in de volgende aflevering

 

Edzard Braam

Schipper Four Seasons

 

Please follow and like us:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *