We zijn vertrokken

St. George Bermuda, 5 mei 2018

We zijn vertrokken.

De Four Seasons, een NoLimit 1550, heeft weer het ruime sop gekozen na in de winter op de wal op Bermuda te hebben gelegen. De koers over de grond is 066 graden, richting Flores, het meest westelijke eiland van de Azoren.

De bemanning heeft een mutatie ondergaan en bestaat ditmaal uit drie man(nen), van oud naar jong : Peter Braam, 70 jaar, plaatsvervangend kapitein, tevens kok ; Edzard Braam, 69 jaar, kapitein, tevens broodbakker, en Joost Braam, 43 jaar, zoon van Peter, eerste officier, tevens eerste schoonmaker.

Twee dagen tevoren zijn we via Toronto naar Bermuda gevlogen voor de tewaterlating van de Four Seasons in de voormalige Britse Naval Dockyard op de westpunt van het eiland.

De werf had goed op onze boot gepast en gezorgd dat de accu’s op spanning waren gebleven. Er was een hele checklist af te werken om te kijken of alles het nog deed. En warempel, alle lampjes, knopjes en schakelaars funtioneerden. Zelfs de watermaker waar we onze twijfels over hadden produceeerde nog ruim twintig liter water per uur. Een hele gerustelling.

Vervolgens naar Hamilton gevaren om daar onder supervisie van de kok voor twee weken proviand in te slaan. De eerste dagen kunnen we nog rekenen op verse groenten, fruit en zuivel, daarna wordt schraalhans de keukenmeester.

Niet erg, de bemanning lijdt hier en daar aan (morbide?) obesitas, de kok voorop, want die hanteert het motto “een goede haan is niet vet, een goede kok wel”.

 

De volgende dag op naar St.George aan de oostkust voor bunkeren van olie en voor de zekerheid ook vullen van de watertank.

Het uitklaren bij douane en immigration moet daar ook gebeuren en die verliep vlekkeloos want de hoogste beambte hadden we een leuk souveniertje uit Amsterdam gegeven.

Zo’n kleinigheidje doet toch wonderen.

Uitgezwaaid door enkele locals varen we het zeegat uit en melden we ons met de marifoon af bij Bermuda Radio. Goodbye.

 

In de verte ontwaren twee zeilboten voor ons, de AIS laat zien dat zij globaalde dezelfde koers varen.

De schipper van een van hen roept ons op een gegeven moment op met de vraag of wij ook naar de Azoren gaan.

Ja.

Of hij dan een beroep op ons kan doen als hij problemen heeft.?

Ja, natuurlijk.

De vraag is heeft hij al probemen of verwacht hij ze?

Dat is in niet dudelijk. We horen niks meer van hem.

Zijn AIS signaal zien we na verloop van tijd ook niet meer.

Van de de andere boot trouwens ook niet.

 

Na enkele uren varen komt er een waarschuwing dat batterij van de iridiumsatelliettelefoon bijna leeg is. Daar zitten we niet op te wachten want het is het enige communicatiemiddel met de buitenwereld voor de komende tien dagen behoudens de VHF marifoon, maar die heeft maar een beperkte radius.

Een loszittende kabel is het probleem. Een kleinigheidje, maar toch.

 

Het wordt geleidelijk aan donker, in de verste verte is geen schip meer te bekennen, noch op de radar noch op de AIS.

We zijn weer helemaal alleen. De wind komt van opzij uit zuidelijke richting, dwarswind en dwarse golven en deining, We moeten behoorlijk opsturen, wat ten koste gaat van de snelheid en brandstofverbruik.

 

In de loop van de avond en nacht komt er een repeterend signaal dat de accuspanning van de bakboordmotor steeds verder terug loopt.

Het wordt tijd om Apeldoorn te bellen, oftewel Peter Wierenga, de Big Brother van No Limit Ships in Groningen.

Het advies meer gas geven op de linker motor haalt niets uit, waarschijnlijk is de linker dynamo kaduk.

Klopt, een groen lampjer ergens verborgen in een van de vele schakelkasten in de machinekamer brandt niet meer.

Er moet nu wel gehandeld worden, als de spanning onder de 24 volt komt scheidt de bakboordmotor er een keer mee uit. De spanning is inmiddels gezakt naar 23,7 Volt.

De generator wordt gestart waardoor de spanning weer oploopt, dat is mooi maar niet voldoende.

Het advies van Peter luidt nu de accu van de bakboordmotor te koppelen aan de dynamo van de stuurboordmotor.

Dat is nog even een “dingetje”, de machinekamer is al een sauna, maar er moet ook nog even in een slingerend schip over de gloeiendhete stuurboordmotor geklommen worden om bij de betreffende kast te komen, maar het lukt toch vrij eenvoudig om kabels te verwisselen.

Alles doet het weer, de generator kan ook weer uit.

 

Zo, dat hebben we ook weer gehad, geen saaie tocht tot nu toe.

Het is weer dag geworden, de zon schijnt, vrij kalme zee, de afgelopen uren hebben we een behoorlijke snelheid gehad van 8,5 knoop dus we mogen niet klagen.

De eerste 24 uur zitten er op, we hebben inmiddels 187 zeemijlen gevaren bij een verbruik van 380 liter.

Tot de volgende keer, ik ga een brood bakken.

 

Edzard Braam

 

Positie Four Seasons ten tijde van verzenden van dit bericht:

33.32.958 N

061.23.314 W

Please follow and like us:

3 gedachten over “We zijn vertrokken”

Laat een reactie achter op Hans Kuiper Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *