Dinsdag 20 t/m vrijdag 23 september
Dinsdagmiddag, we vertrekken uit New York. We hadden nog wel wat langer willen blijven maar de tijd dringt.
Het is nog zo’n 1000 zeemijlen, het weer zit niet altijd mee en een ieder van ons begint te merken dat we nu ruim 6 weken onderweg zijn met behoorlijk wat nachten doorvaren. We willen uiterlijk zaterdag 1 oktober in Fort Lauderdale aankomen, dan hebben we drie dagen om wat uit te rusten, wat rond te kijken en nog wat foto en video opnamen te maken.
Onderweg naar Norfolk hebben we een redelijk gunstige wind in de rug en komen we de volgende dag aan bij Ocean City voor een korte tussen stop. Ocean City is een typische badplaats zoals we die overal tegen kunnen komen. Zandstrand, boulevard met veel winkeltjes, een pretpark even verderop en ondanks het naseizoen nog steeds behoorlijk wat, vooral gepensioneerde in bonte kleuren geklede badgasten. De kust hier is vlak met een smalle strook lage duinen met daarvoor een zandstrand en daarachter lagunes die met het tij mee vol of leeg lopen. Dat gaat gepaard met heftige getijden stromingen en bij het binnen varen van de haven in de lagune is het oppassen geblazen.
Na enige uren en veelvuldig en zorgvuldig de weerkaarten te hebben bestudeerd, ivm. de restanten van een orkaan in de buurt van Norfolk, besluiten we toch door te varen naar deze grootste Marine havenplaats ter wereld. Inderdaad neemt de wind onderweg toe tot zo’n 20/25 knopen, weliswaar schuin in de rug, maar wordt het het slapen als je geen wachtdienst hebt een stuk minder rustig door het rollen van de golven onder ons door. Vooral Edzard heeft daar in de voorste hut het meeste last van.
Tegen het ochtendkrieken varen we na een tweede nacht doorvaren de Chesepeak Bay in richting onze eerste etappe van de Intra Coastal Waterway.(ICW). Een in de vorige eeuw aangelegde waterverbinding tussen het zuiden van Florida tot aan Norfolk die o.m. tijdens WO II een veilige waterweg vormde om de Duitse U boten te ontwijken die voor de Atlantische kust van de USA op de loer lagen. De ICW loopt dwars door havens van Norfolk en links en rechts zien we de soms immens grote marineschepen. Wachtend in hun docks voor een volgende reis of geheel ontmanteld om te worden omgebouwd tot, voor de radar onzichtbatere, “stealth” oorlogsbodems.
Varend op de ICW passeren we de nodige bruggen, vaak hoog genoeg om onderdoor te varen maar ook een aantal prachtig oude hef- en draai exemplaren met mechanismen die ik in Europa nog niet eerder gezien heb. Industrieel erfgoed, hopelijk voor de toekomst bewaard.
Het gedeelte van de ICW dat wij bevaren bestaat voor een groot gedeelte uit gegraven kanalen in een moerassige omgeving, afgewisseld door meren, kreken en hier en daar een dorpje en huisjes.
Het eerste gedeelte ligt nog in het stedelijk gebied rondom Norfolk, met haar vele wegen die de ICW doorkruisen.
Bij Chesepeak lopen we de eerste sluis in en vertelt de sluiswachter ons dat vanwege de hevige regenval een van de draaibruggen verderop niet meer werkt. Het water heeft de elektromotoren onderwater gezet en het peil zal eerst moeten zakken. Hoe lang dat gaat duren is onbekend. We leggen aan bij de jachthaven even na de sluis en bezoeken de plaatselijke (afhaal) Mexicaan. Alle gebouwen hier zijn airconditioned, iedereen zit binnen, buiten is het 28* C. en terrasjes kennen ze niet. Wel erg veel autoverkeer dat langs raast, alles is in gesteld op het gemotoriseerd verkeer en oversteken een hele tour.
De volgende dag besluiten we een alternatieve route te proberen om de stremming te omzeilen, maar eenmaal weer terug in de sluis krijgen we te horen dat ook deze route vanwege het hoge water is afgesloten. Dus weer omgekeerd en wachten maar. Net op het moment dat we het dorp in willen voor een wandeling varen er een paar enorme grindbanken met duwboten voorbij en krijgen we te horen dat de brug weer open is. Trossen los en er vandoor, gelukkig maar want het begint behoorlijk warm te worden en een briesje is welkom. We varen het stedelijk gebied uit en de omgeving krijgt nu naast het karakter van de North-Carolina moerassen ook duidelijk Hollandse trekjes. Doet nu dan weer aan de Bieschbosch denken dan weer aan het IJssel landschap of de Friese meren. Wat dat betreft hoef je daarvoor de oceaan niet over te steken, wat niet weg neemt dat het prachtig maar vooral ook heerlijk rustig varen is.
Even later halen een paar doldrieste waterscooter macho’s, tot groot vermaak van alles en iedereen, capriolen uit op de hekgolven van de dan voortrazende FS, weekend vermaak en grote jongens lol.
We passeren diverse beroepsvaart duw – en sleepboot combinaties waarvan een zeker vijfhonderd meter lang is. Voorop de sleper, vervolgens een ponton met graafmachines erop en daarachter weer honderden meters met pijpleidingen, geëscorteerd door twee kleinere duwbootjes om de bochten te kunnen maken. Deze combinaties varen 24 uur per dag door. ’s Avonds uren later wanneer we aangelegd hebben bij het jachthavencomplex “Coinjocks” en op het dek van de rust genieten passeert deze laatste combinatie ons weer om verder het donker in te varen. Wij wachten nog maar even een nachtje……
Mooie plaatjes jörg, ’t lijken wel ingekleurde foto’s. Laatste week boys, maak een mooie afsluiting. we kijken met bewondering. gr en x E&G Ermelo
Beste bemanning,
We hebben tot nu toe alles gevolgd en ademloos gelezen. Een uitzonderlijke tocht, een uitzonderlijke prestatie van een paar uitzonderlijke broers… Chapeau! Inge en ik zijn trots op jullie, op het schip en op het mogen delen van deze fantastische ervaring!
Met nautische groet en groot respect,
Evert en Inge
mooi verwoord lui, wij krijgen ook kippenvel en daarbij behorende gevoelens als we de mannen volgen de verhalen lezen en fotos zien, wordt uiteraard elke dag tijdens de pauze bekeken en besproken, het doet een ieder daar aanwezig goed en je ziet de trots op hun koppen, zij hebben het toch maar even mogelijk gemaakt, en waren altijd overtuigd van de, en hun kwaliteit, ook voor deze mannen chapeau, er zijn de nodige zweet druppels gevallen.
Piet en alle medewerkers van NoLimitships Shipyard.
Onze dank voor de uiterste zorg die jullie hebben besteed aan de bouw van de Four Seasins vijf jaar geleden, het onderhoud de afgelopen jaren, en het prepareren van de boot voor de grote reis over de Atlantische Oceean.
De Four Seasons is een uiterst betrouwbaar schip gebleken in alle omstandigheden (tussen de ijsschotsen en bergen door, tijdens dikke mist, hevig onweer, zware regenval en windstoten, tropische hitte, noem maar op.
Kortom, echt een boot voor alle seizoenen.
Een allweather schip in optima forma.
Gefeliciteerd daarmee!
Namens de bemanning,
Edzard
Dank voor alle lovende woorden Evert en Inge, jullie moeten ook wel een trots gevoel hebben over de NoLimit want het is toch ook jullie boot als bedenkers van dit uitzonderlijke zeewaardige schip.
Hulde!
Namens de bemanning een groet,
Edzard
Een mooi verslag van een prachtige onderneming , blij het volgen…
goede vaart !
Mannen sterkte met deze laatste week, weet uit ervaring dat het na zo een lange tijd aan boord het end in de bek komt. Het is toch ook gewoon werken, route, haven, weer, eten, onderhoud. Ik geniet van jullie reis wat een prestatie nogmaals.
hoi Paul, leuk je reacties te lezen, heb geen medelijden met ze (ben stront jaloers), ze varen met een geweldig schip, hebben de reis van hun leven en het was hun droom dit te kunnen doen, ontzettend veel bewondering hebben we als werf voor hun lef, maar ook de voor de wijze waarop we met elkaar de voorbereidingen hebben mogen/moeten treffen, dit is werkelijk uniek te noemen, je kent onze situatie en dan dit vertrouwen krijgen, geeft ons een geweldige boost
Beste Paul,
Je hebt gelijk, deze reis was behalve avontuurlijk, mooi, soms heel spannend ook hard werken en flink afzien, zowel fysiek als mentaal.
Ik vergelijk het met het beklimmen van de Mount Everest, het uiteindelijke doel is de top bereiken in ons geval Fort Lauderdale,
en dat is gelukt, maar we hebben het niet cadeau gekregen.
Dankzij de Four Seasons, die ons geen moment in de steek heeft gelaten, hebben we wel altijd het vertrouwen gehad dat het ons zou lukken en dat is een groot compliment voor dit prachtige schip.
Namens de bemanning onze groeten,
Edzard
Trots op jullie allen, bevarenden en bouwers.
Ik wil de vergelijking met Thor Heyeredahl wel maken.
Vandaag 1 oktober plaatselijke tijd te Groningen.18.51 pm en jullie zijn bijna ter bestemder plekke of al afgemeerd.
Ervaren door en door en prachtige beelden en verhalen. Ik heb er op afstand en enigszins jaloers van kunnen genieten. Nu de refit zo nodig van de FS en poetsen voor de presentatie. Ik hoop oprecht dat jullie een daverende ontvangst krijgen met ruime pers vergelijkbaar met de binnenkomst van ik meen de Halve Maen ten tijde van het X jarig bestaan van de van oorsprong deels Hollandse stad New York(alhoewel uit geschiedschrijving helder is dat vele anderen de Hollanders voor waren en de oorspronkelijke bewoners.. uitgekocht.. hebben.
Nu maar hopen dat de ontvangst van de koene zeevaarder van nu elke vergelijking teniet doet en jullie hartelijk welkom zijn. Het schip en haar bemanning en bouwers alle eer verdienen en tot verkoop van veel schepen in de VS leiden mag.
JanPieter Janse
Groningen.
Hallo Edzard,Jurgen en Peter,
Wat een geweldige tocht hebben jullie gemaakt en ook nog met “niets
bijzonders te melden” wat doorgaat voor een voorspoedige reis.
Niettemin lijkt me het ook weer goed om in nederland te zijn. Nog
zo slecht niet , dat landje als je terugkomt na een lange reis. Maar
na een paar maanden begint het toch weer te kriebelen, is mijn ervaring.
Ook de groeten aan Maddi , die het toch mogelijk heeft gemaakt.
Hartelijke groet Stella en Ies.
Wat een leuke reactie Stella en Ies, het is inderdaad fijn om weer thuis te zijn en je hebt gelijk ons eigen land is zo slecht nog niet, integendeel wij kunnen trots zijn op Nederland.
Namens de bemanning en Maddy (!)
Bedankt!
Nu maar hopen dat een van de seasons een orkaan season is. Gelukkig zijn jullie veilig thuis. Volgens Marine Traffic ligt de FS nog steeds aan de steiger. Blijft spannend mannen
Vr. Gr.
Paul Epstein