Walvisvaart

Zaterdag 20, zondag 21 en maandag 22 augustus

Zaterdagochtend om 08.00 vertrekken we uit Hofn met een oostelijke wind in de rug, 4 Bft.
Het is een bewolkte dag, 10gr. C. Het wordt een lange monotone tocht langs de kust waarvan de bergen grotendeels onthoofd zijn door de wolken. Geen schip te bekennen. Langs de hele kuststrook over een lengte van zo’n 200 nm vanaf Hofn tot aan de zuidwest punt die we moeten ronden richting Reykjavik is geen enkel havenplaatsje te vinden, het is een nagenoeg onbevolkt gedeelte van IJsland.

Het enige contact met de buitenwereld bestaat uit het live verslag met veel vrolijke muziek van de vele IJslandse bandjes op de 2 enige IJslandse radio zenders van het jaarlijkse hoofdstedelijk festival in Reykjavik die zaterdag (avond), het houdt ons wakker. Het is ook de laatste nachtwacht van Bas. In Reykjavik gaat hij ons verlaten om een paar dagen na aankomst in Reykjavik terug te vliegen naar Nederland. De college banken wachten weer.
Ondertussen varen we, weliswaar in de nacht dus onzichtbaar voor ons, de vulkaan Hekla voorbij. In de IJslandse volksmond ook wel de poort naar de hel genoemd. Volgens de IJslandse vulkanologen op het punt van uitbarsten en waarschuwden ze in juni al voor een komende eruptie…..
De volgende dag is het zicht nog slechter, weliswaar weinig wind, maar het onderscheid tussen hemel en aarde (water) is geheel verdwenen. Een spookachtig wit licht begeleidt ons richting Reykjavik, we zitten midden in een zeemist bank.
Tegen 16.30 varen we de haven van Reykjavik binnen. Familieleden, die voor een paar dagen zijn komen overvliegen, staan op de kade ons binnen te zwaaien. Samen met hun gaan we de komende dagen IJsland verkennen.
Reykjavik blijkt een ruim opgezette moderne stad met een prachtig architectonisch muziekgebouw, de Harpa, gelegen aan het water bij de jachthaven waar wij er een riant zicht op hebben.
Het eerste wat me die avond tijdens een wandeling door de nabij gelegen oude stad opvalt is de uit golfplaten bestaande gevelbekleding en daken van zowel de oude huizen als wel de moderne appartementen flats. Ze zijn er in allerlei kleuren, grijs, wit, rood, blauw, een vrolijk gezicht.
De stad staat vol kranen, er wordt noest gebouwd.

De “Ice Save” bankencrisis uit 2008 zijn ze kennelijk helemaal te boven gekomen. Dat kan ook wel met de prijzen die gangbaar zijn voor de dagelijkse benodigdheden. Het toerisme is bovendien “booming”, van 150.000 in begin 2000 tot meer dan 1.500.000 nu. Dat is te merken. Legio bureautjes bieden hun dagtrips, expedities, zeetochten etc. in hun folders, voorzien van prachtige natuur foto’s en dito imposante 4wheel drives aan. Riante cruiseschepen afgemeerd aan de kade spuien bussen vol exotische toeristen die zich uit leven in het collectief maken van selfies op de daartoe al of niet kunstmatig in het leven geroepen toeristische trekpleisters.
Maandag is een rustdag, na het ontbijt een wandeling rond de haven. Een passagiersschip uit Madeira vaart op eigen kracht binnen onder begeleiding van twee sleepboten. “Walvisvaarders”,
kleine passagiersboten vol gestouwd met toeristen varen uit om de grote zeezoogdieren te spotten. Dat zelfde gaan wij die middag ook doen, maar dan met de Four Seasons.
In een prettig zonnetje met een rustig windje varen we, het dek bevolkt door vol verwachting om zich heen kijkend familie volk, de haven uit op weg naar walvis avontuur.
Al gauw worden we beloond. Weliswaar op respectabele afstand spotten we het eerste, langzaam door het water glijdende, goedaardige zeemonster. “Daar, nee achter, niet voor ons……”, de kreten zijn niet van de lucht. Het uiteindelijke resultaat, drie, vier close encounters. Toch niet slecht voor een stelletje beginnelingen. Een professionele walvisvaarder kwam zelfs onze richting opstomen vanwege onze “vangsten”.
We keren terug, het wordt al laat. Tijd voor bier, brood en soep, gemaakt door onze eigen chefkok Peter. De komende twee dagen worden druk. Dan gaan we het binnenland in, op heuse trollen jacht.

Please follow and like us: