Zondag 14 en maandag 15 augustus
We verlaten zondag net na de middag de Orkney’s met een westelijke wind 4 tot 5 Bft.
Het is zo’n 28 uur varen naar Thorshavn, dus we verwachten eind morgenmiddag aan te komen bij de hoofdstad (volgens wikipedia de kleinste ter wereld) van de Faeroer. Door de westelijke wind rolt het schip behoorlijk maar een krimpende wind naar z/zo zal de komende uren daar verandering in brengen.
We spotten een grote groep dolfijnen, waarschijnlijk grienden, langzaam maar sierlijk in hun bewegingen en met een grote ronde neus. We duiken de nacht in, de wind is gedraaid dus het slapen zal wat rustiger worden. Peter wordt tijdens zijn wacht (weer) opgeroepen via de marifoon door een guardship met het overbodige verzoek zijn positie door te geven ivm een groot olie veld waar we al met een grote boog omheen voeren.
Maandag begint de dag bewolkt maar droog, de wind ligt schuin achter ons, 5/6 Bft, de golven onder ons door rollend waardoor de snelheid soms kan oplopen tot 9 knopen.
In de middag trekt de zware bewolking langzaam weg, in het oosten begint het (zon) licht te gloren.
We zien de eerste contouren van de Faeroer, oprijzend uit de zee, steile kliffen afgewisseld met door zon beschenen groene hellingen opklimmend naar de wolken. Hier en daar een witte vuurtoren op een klif waarschuwend voor en wachtend op onheil. De zon trekt door de wolken felle strepen op het water. Een passagiersschip vaart ons tegemoet, de dagelijkse verbinding met het moederland Denemarken.
We naderen Thorshavn. We leggen aan bij een industriele kade in afwachting van de havenmeester. Na enige tijd te hebben liggen wachten op eigen initiatief een vrije steiger gezocht in de jachthaven en de boot daar aangemeerd. Een prima plek, dicht bij de bescheiden maar uitstekend geoutilleerde was gelegenheid, de kleurrijke kadehuisjes met hun terrasjes en daardoor goede wifi ontvangst. Later in de avond komt de havenmeester langs, een vriendelijke man vol belangstelling voor de boot en ons reisdoel, Peter leidt hem de boot rond.
In de plaatselijke Irish Pub zien we onder het genot van een pint op een groot TV scherm hoe Sanne Wevers nerveus in afwachting van het jury oordeel en vervolgens geemotioneerd haar coach de armen invliegend een gouden turn medaille wint. Iedereen blij en de dag kan weer niet stuk.
Echt leuk om jullie zo te kunnen volgen maar zoooo blij dat ik niet aan boord zit met die harde wind de afgelopen dagen 😬