Het is half een ‘nachts 16 november, we zijn bijna drie dagen onderweg, iedereen ligt in zijn kooi en en het is mijn beurt weer om de hondenwacht te houden achter het roer, buiten pikdonker, geen maan, wel wat sterren, buiten 26 graden.
In de verste verte, ook op de radar, geen schip te bekennen. We varen in de Bermuda-driehoek, zoals bekend zijn hier veel schepen maar ook vliegtuigen spoorloos verdwenen, dus dat zal de reden wel zijn.
De afgelopen dagen zijn roerig geweest, afwisselend krachtige tot stormachtige wind met hoge golven, nu is het weer even wat rustiger, 13 knopen wind en wat minder golven.
Nog niet rustig genoeg om wat meer snelheid te maken, 6 knopen varen we nu, een comfortabele snelheid om iedereen een goede nachtrust te geven, harder gaan betekent te veel klappen op de golven, dan krijgen onze reeds zo geteisterde lichamen nog meer opdonders.
Het lijkt erop dat we langzamerhand ingeslingerd raken, nog niet te vroeg juichen maar wat we voorzichtig aan beginnen te eten en drinken blijft nu binnensmonds.
Dat geldt voor de één wat meer dan voor de ander.
Voor sommigen waren de afgelopen dagen een Cold Turkey ervaring.
Dat brengt mij op de vraag die sommigen stellen. “Wat is er zo leuk aan wat jullie doen”?
Leuk? Wat is leuk? Tommy Cooper is leuk, maar die is dood.
Youp van het Hek was leuk, maar die leeft nog.
Nee leuk is het niet, ik zit hier niet schaterlachend op het dek.
Wat is het dan wel ?
Vraag het aan een Mount Everest beklimmer, Waarom doe je dat eigenlijk?
“Omdat die berg er nou eenmaal is” zal hij antwoorden.
Zo is het met de oceanen ook, die zijn er om overgestoken te worden, zwemmend, roeiend, zeilend of met een motorboot zoals wij nu doen.
Geniet ik nog wel een beetje? Ja dat wel.
Je nietig voelen is ook een vorm van genieten.
En dat gevoel krijg je wel als je je omgeven weet door alleen maar de oneindige zee zover als je kijkt dagen verwijderd van het vasteland. En vuurrode in de zee zinkende zonnen omgeven door inktzwarte wolken.
Maar ik geniet ook als ik straks weer in mijn kooi lig en luister naar het sonore geluid van de motoren die onvermoeibaar doordraaien, nooit ziek of moe worden en mij brengen naar huis, mijn vrouw, dochters, schoonzonen en niet te vergeten mijn pas geboren kleindochter Pom.
Lieve lezers, ik word sentimenteel, ben ik niet zo vaak, maar nu even wel.
Een fijne dag nog, wij varen gestaag door.
Met deze snelheid zijn we zondagmiddag in Bermuda.
Tot later, groeten namens de hele bemanning, Edzard .
Hallo Edzard, en natuurlijk overige en slapende bemanning, goed te lezen dat het eten en drinken daar blijft waar het hoort daar knapt een mens van op.
Hoop voor jullie dat de zee wat rustiger wordt en de golven wat langer.
Sentimenten horen bij het leven en betekenen dat je niet ongevoelig bent, de kunst is er niet in te blijven hangen.
Geniet van de tocht zoals ook bergbeklimmers genieten van hun prestatie als ze boven gekomen zijn, moe maar zeer voldaan. groet, Piet en No Limit Crew.
Jullie zijn mijn helden ! Ik geniet van jullie verhalen ! Dank dat ik mag mee- genieten ! 🇳🇱👍
Hi Edzard en crew we wensen julllie een goede thuis reis
We gaan weer genieten van de mooie plaatjes.
vrgr Klaas en Janny Grou
Geen enkele pessimist
ontdekt ooit de geheimen
van de sterren
of zeilt
naar een niet in kaart
gebracht land
of opent ooit
een nieuwe hemel
tot
de menselijke geest
Hou je haaks bikkels!!
Evert en Inge
Beste mannen,
Het blijft toch een stoer ding wat jullie uitvoeren. Ben wel een beetje blij niet aan boord te zijn en enkel de verhalen te kunnen lezen. Zet hem op en een safe tour. Schrijf veel.
Vr. Gr. Paul Epstein BAZ 84.