Harde wind

Maandag 12 t/m vrijdag september

We varen op “Gulf of Maine”, de zee engte tussen het Canadese Nova Scotia en de USA kust van Maine, New Hampshire en Massachusetts.

Mijn topografische kennis wordt aardig opgekrikt deze reis. Na de perikelen in Halifax met de douane en onze visa, dinsdag ochtend toch maar vertrokken uit de hoofdstad van Nova Scotia.

Maandag ochtend nog wel bij het Amerikaanse consulaat en de USA douane op het vliegveld van Halifax gecheckt of onze Esta verklaringen voldoende waren. Van drie, onafhankelijk van elkaar, bronnen te horen gekregen dat het wel wel snor zit. We zullen het merken.

De wind was een tweede factor die ons opgehouden heeft. Een voortdurend zuidelijke stroming met op zee sterktes van 6 tot 7 Bft., veroorzaakt door een depressie oostelijk van ons hield ons vast op Nova Scotia. Op zich geen straf, want het weer was verder prima, veel zon en in de stad genoeg te zien.

Vanuit Halifax naar Hermans Island gevaren, 40 nm. westelijk van Halifax waar we een bezoek hebben gebracht aan onze nieuwe Canadese vrienden Bruce en Joan op Hermans Island. Na een rondtoer in de prachtige omgeving en een bezoek aan de Canadese “Bruine Vloot” met het oude statenschip van Nova Scotia in Lunenburg, de avond afgesloten met een prima diner in een lokaal restaurant.

Woensdag weer het water op. De voorspellingen hielden nog steeds een harde wind in, wat geheel bleek te kloppen. Na een dag varen toch maar weer de beschutting opgezocht, dit keer in Liverpool……. Aan de kade van een visafslag vriendelijk ontvangen en een plekje gekregen tussen de door roest bruin uitgeslagen visserstrawlers en aan de overkant van de weg free wifi bij de “Privateer”, een traditioneel landelijk ingericht etablissement met het terras nog open, wat wil men nog meer. Daar nog maar weer eens de windverwachtingen opgezocht. Die bleken eindelijk eens gunstig, een naar het noorden draaiende en afnemende wind. Dat merkten wij diezelfde avond al. Samen met een stevige regenbui, goed tegen het zout op de boot, prettig om mee te gaan slapen.

Inmiddels varen we nu zo’n 36 uur met een overwegend strak blauwe hemel en ’s nachts de volle maan als onze begeleidster. Alleen bij de zuidpunt van Nova Scotia nog even een flinke uitsmijter. Botsende stromingen en kolkende, draaiende golven dachten de net door Peter bereidde Nasie Goreng als strooigoed de kombuis in te kunnen gooien. Wel, lege kartonnen eierdozen en keukenrollen functioneren prima als pannen klemzetters…..

Het oponthoud op Nova Scotia heeft er wel voor gezorgd dat we onze plannen drastisch hebben moeten bijstellen. Bosten, Nantucket en Martha’s Vineyard zijn het slachtoffer geworden. We varen nu rechtstreeks naar Newport Rhode’s Island waar we morgen hopen aan te komen. De bedoeling is dat we ons daar laten inklaren bij de Amerikaanse douane, wat best nog wel wat tijd in beslag kan nemen, gezien onze eerdere ervaringen. Van daaruit naar New York, the city that never sleeps….

Wij hopen echter er wel overdag aan te komen, een vreemde haven in het donker binnenlopen is vaak geen pretje. Voorlopig de komende nacht door, langs de shoals van Nantucket, ondiepten voor de kust maar wel aangegeven door betonning. Wordt nog opletten.

Tegen de tijd dat dit gelezen wordt weten jullie dat wij er goed langs gekomen zijn. Dit verhaal wordt pas in Newport ge-upload.

Please follow and like us: